Cennetten çıktı, gözlerinde yıldızlar.
Yolunu kaybetmiş, arafta yankılanan çığlık.
Masum gülümsedi, güneş doğdu içimde.
Gizliydi cennet, o naif gülüşün ardında.
Ellerini uzattı, tuttum umutla.
Cennetin yolunu gösterdi bana.
Ama anladım, o an kavradım.
Cennet cennette değildi, onun narin ellerindeydi.
Birlikte yürüdük cennete doğru,
El ele tutuşmuş,
Gözleri birbirimize kilitlenmiş.
Gülüşünün sıcaklığı,
Yüreğime huzur verdi,
Gözlerindeki ışık,
Yola aydınlık saçtı.
Sonunda ulaştık cennete,
Ama orası bizim cennetimiz değildi,
Cennet onun narin ellerindeydi.
Cennet, onun sevgisiydi,
Cennet, onun aşkıydı,
Cennet, onun varlığıydı.